اسیدی کننده ها

مقدمه

بیش از 30 سال است که اسیدهای آلی مانند پروپیونیک اسید، به منظور کاهش رشد باکتری و کپک و نتیجتا حفظ کیفیت بهداشتی در اقلام غذایی به کار می روند. در قانون غذایی، این مواد به عنوان نگهدارنده ثبت شده اند اما در صورتی که در مقادیر مناسب به خوراک حیوانات اضافه شوند، آثار مثبت آنها در سلامتی و کارایی حیوانات نیز به خوبی مستند شده است. اسیدهایی که به عنوان نگهدارنده غذایی به کار می روند، عمدتا موادی هستند که به صورت طبیعی در متابولیسم سلولی وجود دارند فلزا موادی طبیعی با سمیت پایین می باشند (Kirchgessner and Roth ، 1988).

آثار ارتقاء دهنده سلامتی و کارایی برای تعدادی از اسیدهای آلی شامل فرمیک، فوماریک، سیتریک، لاکتیک اسید و نمک های آنها ثبت شده است. صرف نظر از بهبود بهداشت و متعاقبا کاهش میزان جذب عوامل پاتوژن، آثار این مواد بر روی هضم و جذب غذا و نیز پایدار سازی فلور گوارشی در تعدادی از مطالعات نشان داده شده است. در دامپروری، سرعت های بالاتر تبدیل غذا و حصول روزانه بهبود یافته، همگام با کاهش اسهال ناگهانی، منجر به هزینه خوراک کمتر و زمان فروش کوتاهتر و نهایتا سبب صرفه اقتصادی می شود. بهترین بازخورد از مکمل های غذایی حاوی اسیدها در بچه خوک ها، خصوصا طی دوره شیردهی، ثبت شده است. در 3-4 هفته آغازین زندگی، تشکیل هیدروکلریک معدی و ترشح آنزیم های پانکراس در حفره گوارشی ضعیف است. علاوه بر این، خوکچه ها به دلیل جدا شدن از بالغین، استرس زیادی را تحمل می کنند و بنابراین ممکن است میزان جذب غذا در روزهای ابتدایی بعد از دوره شیردهی، پایین باشد. پس از بازیابی، به منظور جبران، مقادیر زیادی از خوراک مصرف می شود که این حجم خوراک نمی تواند به صورت صحیح اسیدی و هضم شود که منجر به اسهال و ادم می گردد. این مشکلات در خوک های مسنتر کاهش می یابد اما آثار اسیدهای آلی در افزایش رشد (اگرچه کمتر)، می تواند همچنان حاصل گردد (Baustadt ، 1993 و Meyer، 2006). بهرحال یک بررسی متون، تغییرات قابل ملاحظه ای را در آثار مشاهده شده آزمایش ها نشان می دهد (Freitag ، 1998) که می تواند توسط تفاوت در خوراک دهی، پرورش و شرایط بهداشتی ایجاد شود.